„Piórko” 2018 Biedronki

Zdałam sobie niedawno sprawę

iż w konkursie Biedronki na książkę dla dzieci, o wdzięcznej nazwie „Piórko”, brałam udział już pięciokrotnie. Trzykrotnie stając w szranki konkurencji dla ilustratorów oraz dwukrotnie w etapie pierwszym, dla autorów tekstów bajek. Przy czym w tym roku, mimo ogólnej, jak ja sama postrzegam mijający mi rok dwa tysiące osiemnasty, degrengolady (no, zawodowej), zaliczyłam udział w obu etapach. Zawsze, jak dotąd, z takim samym skutkiem, ale wszakże nie ma nic ten, kto w ogóle nie podejmuje ryzyka. A ja przecież summa summarum zostałam z dwoma tekstami bajek i kilkunastoma ilustracjami do graficznego portfolio. No i trzema wydanymi dotychczas książkami z pracami szczęśliwych zwycięzców, nabytymi w ramach, a jakże, zawodowej ciekawości. Pod koniec listopada wzbogacę się o kolejną, licząc, iż może tym razem ilustracje okażą się warte wydanych złociszy. Myślę, że wtedy też uraczę Was zbiorczą recenzją wszystkich Piórek, bo kusi mnie strasznie, by podzielić się swą jedyną słuszną o nich opinią.

Mój projekt okładki do nagrodzonej w tym roku bajki.

Tegoroczny mój udział

w konkurencji dla ilustratorów, sponsorowany w dużej mierze przez mego męża dzielnie biorącego na swe barki – tak w przenośni, jak i dosłownie – naszą wspólną bądź co bądź latorośl oraz przez hojnie przeze mnie wybierany w pracy urlop (gdyż nie ma nic wspanialszego, jak brać urlop w pracy, ażeby móc w spokoju oddać się innej pracy), pozwolił mi odświeżyć starą znajomość z Photoshopem. Na innej zgoła płaszczyźnie, niż ta koślawa i obrazoburcza relacja jaką mamy ze sobą w mym miejscu zatrudnienia. Już zdążyłam troszkę zapomnieć jaką frajdę sprawia mi zabawa z tym programem i nabytym w zamierzchłych czasach, w erze przeddamacjuszowej i przedkredytowej, tabletem Wacom Intuos Ileśtam. Poprzednie dwie edycje Piórka „zaliczyłam” w pozycji nabrzuchuleżącej, wdając się w płomienny romans ze skądinąd jakże wspaniałymi zabawkami, jak nieco już dziś myszką trącący iPad 4 Retina (jakżeż te cuda techniki szybko się starzeją!), piórkiem Wacom z grubą niemal jak paluch końcówką-bazgrolką i aplikacją Procreate. Cóż, muszę uczciwie przyznać, że choć możliwości tego drugiego zestawu są cudowne, przede wszystkim za sprawą możliwości uwolnienia szacownych czterech liter od SIEDZENIA, co po spędzeniu na tej szlachetnej czynności ośmiu godzin w pracy jest prawdziwym wybawieniem od wizji hemoroidów maszerujących pod ramię z galopującą skoliozą, to jednak Photoshop ma ten błysk w oku. Możliwość utworzenia pliku o naprawdę dużych rozmiarach, przy chyba wręcz nieograniczonej liczbie warstw potrafią przyprawić o zawrót głowy.

Jedna z rozkładówek. I jedna z ulubionych ilustracji Damacjusza na ten konkurs: „Mama pokaz tyglysa!”

Następne ilustracje na „Piórko” też będę dziergać w Photoshopie, choćbym miała zaopatrzyć się w stos ultrawygodnych poduszek.

Choć konkursu nie wygrałam, to wydaje mi się, że ilustracje nań stworzone mogę (z wyjątkiem jednej, na rysowanie której od nowa zwyczajnie zabrakło mi już czasu) zaliczyć do całkiem udanych i wartych włączenia do portfolio.

A Wam która podoba się najbardziej?

A może sami startowaliście w jakimś konkursie i chcielibyście podzielić się wrażeniami?

„Tyglysy! Tyglysy! Uaaa!”

Nocne przytulaski-uspokajaski 😉

Tą bym najchętniej rysowała na nowo. Choć Damacjuszowi się i tak podoba. („Mama pokaz wielbłądy!”)

Dla kogo muszka, dla kogo motylek? 😉